Zelf bij het schrijven van dit bericht, dringt het nog niet helemaal bij me door.
Je bent er niet meer! De voorbije 11 jaar hebben we regelmatig gehoord dat je dé complete Rottweilerteef was. Je behaalde titels op schoonheid en op werk.
Als je de showring in kwam konden mensen niet om je heen kijken je eiste aandacht! Je stond als een huis.
Tijdens het werken was je een energiebom; 2, 3, 4 keer per week op het trainingsveld staan was voor je geen uitzondering. Je stond altijd klaar!
Ik wil via deze weg ook iedereen bedanken en met name de pakwerkers en Mario, dankzij jullie konden we dit behalen.
Maar eens in huis was je gewoon Ilka, licht mopperend op andere honden en na het verlies van Vaye, je moeder, eiste je die plek op.
Je hield van knuffelen en van erbij zijn, want je was altijd met ons mee.
Thomás noemde je de Koningin en daar is geen woord van gelogen, je kon mensen aankijken met een ‘wat moet je van me’ blik.
Slaapzacht lieve Ilkje, dankbaar kijk ik terug naar onze reis!
Ik kan alleen maar hopen dat ik ook nog een meisje krijg die aan jouw kan tippen.